Tja, soms dienen in de filatelie onorthodoxe termen gebruikt te worden om iets aan te duiden. Neem nu de de Valeur Déclarée stroken van Nederlands-Indië. In het onvolprezen standaardwerk ‘Postal labels in the Dutch East Indies & Indonesia (Arie Zonjee & Ot Louw, 2019, ISBN 978-908-299-8306) staat op pagina 181 een roze Valeurstrook voor een pakket, nummer 4. Déclarée mèt accent. Een inzetje op die pagina (afbeelding) leert dat er een verschil is met strook 7. Het meest opvallende is het ontbreken van de piemel rechtsonder aan de letter U.
Bladeren we door naar strook 7, dan zien we dat er op de tweede E van Déclaree geen accent staat. Een adreskaart naar Duitsland toont ook een Valeur Déclarée strook uit 1923. Alweer een U zonder piemel, maar – anders dan bij nummer 7 – wèl met een accent op de tweede E van Déclarée.
Wat ook anders is dan bij de stroken 4 en 7 is dat beide accenten een komma-model hebben. Dit in tegenstelling bij de stroken 4 en 7. Ook de lengte van het Valeur Déclarée is aanzienlijk langer dan bij de stroken 4 en 7. Een niet vermelde strook dus!
