De waarde-aanduiding op de Finse postzegels was sedert 1866 de Finse mark. Dat was eigenlijk al tegen het zere been van de Russen. In 1890 werd de Finse postadministratie onder curatele gesteld en viel voortaan direct onder het Russische Ministerie van Binnenlandse Zaken. De De Russificering begon eigenlijk al een jaar eerder, toen de Finse post nog geheel ‘zelfstandig’ was. De toen uitgegeven nieuwe emissie droeg namelijk ineens de landsnaam ook in het Cyrillisch: Финляндия.
Op de briefomslag uit Murole is duidelijk te zien dat rechts op de postzegels de landsnaam in het Cyrillisch staat. Links in het Zweeds en boven in het Fins.
De Finse postdirectie bleef echter op haar post toen de dienst onder curatele werd gesteld. Vanaf 1891 waren postzegels in Russische roebel al geldig voor frankering in Finland. Deze waren op dat moment echter niet in Finland verkrijgbaar. Dat gebeurde later dat jaar met de uitgifte van de zogenoemde ringzegels. Deze waren ook in Rusland geldig, maar daar niet verkrijgbaar. De prentbriefkaart van Pihtipudas naar Nederlands-Indië uit 1905 (afb. 12) heeft een correcte frankering van 2 zegels van 2k, waarbij het rechter zegel zonder ringen (puur Russisch dus) en het linker zegel met ringen.
Gebruik van de Finse ringzegels (in Russische valuta) of puur Russische zegels werd verplicht voor post naar Rusland op 1 mei 1891 en naar het buitenland op 14 augustus 1900. Voor die tijd waren – sedert 1 januari 1891 – zegels in Russische valuta wel al geldig, zowel voor binnenlandse post als post naar het buitenland.
Het was allemaal niet zo gemakkelijk voor de Finse postbeambten. Hier afgebeeld een postwaardestuk van 7 kopeke met ringen, een 2 kopeke zegel en een 2 penni zegel (afb. 13). Deze laatste was dus in 1906 niet meer geldig naar het buitenland, maar de 1k zegel (=2p) heeft precies dezelfde kleur. Ten onrechte niet met port belast.
